مقایسه سیستم های مغزی رفتاری بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و افراد عادی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه سیستم های مغزی رفتاری افراد دارای بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) و افرادی عادی بوده است. مواد و روش­ ها: روش پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای بوده است. جامعه آماری شامل تمام افراد عادی و تمام بیماران مبتلا به ام اس می باشد که در تابستان و پاییز سال 1393 به متخصصین مغز و اعصاب در استان لرستان مراجعه نموده اند. از جامعه آماری گروه نمونه ای به اندازه 117 نفر (75 فرد مبتلا و 42 فرد عادی) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، سپس پرسش نامه شخصیتی گری- ویلسون بر روی آنان اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) استفاده شد. یافته­ ها: یافته ها نشان داد، در خرده مقیاس فعال ساز رفتاری، افراد مبتلا به ام اس به طور معناداری نمرات پایین تری را در مقایسه با افراد عادی کسب کردند. بحث و نتیجه ­گیری: آنچه از یافته ها بر می آید این است که نمره پایین در فعال سازی رفتاری به عنوان یکی از عوامل آسیب شناختی در بیماری های مزمن از جمله ام اس مطرح می باشد و نیازمند درمان روان شناختی است.